Druh z Katowic będzie bronić tytułu mistrza świata w zimowym pływaniu [Rozmowa]

Druh Zdzisław Domirski to lodowy pływak z Katowic

Historię Zdzisława Domirskiego, lodowego pływaka i przewodniczącego kręgu instruktorskiego „Młynek” z Katowic, opisywaliśmy na naszym portalu kilka tygodni temu - ZOBACZ TUTAJ. Przypomnijmy, druh Zdzisław chce bronić złotego medalu wywalczonego na mistrzostwach świata w pływaniu lodowym w lutym 2022 roku. Kolejne zawody odbywają się już w styczniu 2023 r. we Francji. Na ten cel w listopadzie ruszyła specjalna zbiórka pieniędzy.

Jestem ósmy rok na emeryturze i trudno mi z niej pokryć koszty udziału w tych mistrzostwach. Zarejestrowałem się na zrzutce. Jeśli państwo uznacie, że warto, abym reprezentował Katowice i nasz kraj we Francji, to proszę o jakiekolwiek wsparcie. pisał Zdzisław Domirski w opisie swojej zbiórki.

Zbiórka się powiodła i udało się zebrać potrzebną kwotę na wyjazd druha z Katowic na mistrzostwa w lodowym pływaniu. Zdzisław Domirski będzie mógł spełnić swoje marzenie o wyjeździe na Mistrzostwa Świata do Francji. 

17 zdjęć

Zdzisław Domirski - lodowy pływak i druh z Katowic

17 zdjęć

Druh z Katowic postanowił opowiedzieć nam o swojej pasji oraz o kulisach zorganizowanej zrzutki na wyjazd. Rozmawiał z nim nasz dziennikarz.

Jakub Dyl: Skąd pomysł na zbiórkę?

Zdzisław Domirski: Zależało mi, żeby bronić tego złotego medalu. Nietrudno zgadnąć, że kwota, która jest potrzebna na te 5 dni pobytu we Francji, przerasta możliwości mojej emerytury, dlatego zrobiłem tę zrzutkę - napisałem tak, jak naprawdę jest. Miłym zaskoczeniem było to, że udało się zebrać tę kwotę, choć nie ukrywam - nie było to łatwe. Mimo że nie odebrałem jeszcze pieniędzy z zrzutki, miałem już wydatki, bo musiałem zarezerwować nocleg. Będziemy również płacić za transport - należy wpłacić zaliczkę za dwa busy. Jesteśmy już umówieni z grupą ze Świętochłowic.

Jakie emocje towarzyszą, gdy wie się, że już niedługo spełni się swoje marzenie?

Frajda jest wielka, że ta zrzutka „zatrybiła”, nawet w czasie krótszym niż mi się wydawało. Kręci mnie to bardzo, i stąd myślę, że próba podejścia do mistrzostw świata jest uzasadniona, nie jest to jakaś fanaberia. Wynika to z tego, że biorę udział w zawodach, pływam, no i zamierzam bronić złotego medalu, który zdobyłem w lutym tego roku.

Skąd zamiłowanie do pływania lodowego? Jak to się wszystko zaczęło?

Od około 20 lat oglądam rozpoczęcia sezonu morsów, czy z Sopotu, czy z Ustki. Za każdym razem mnie to kręciło, czemu oni mogą, a ja nie... bo w Katowicach nie ma takich warunków? Okazało się to nieprawdą, ponieważ kolega mojej żony opowiedział mi o takich możliwościach i wprowadził mnie stopniowo z obcowaniem z zimną wodą. Zaczęło się to w 2015 roku, czyli w tej chwili to już mój ósmy sezon pływania lodowego. W sierpniu tamtego roku (2015 - przyp. red.) zacząłem emeryturę, a w listopadzie zacząłem pływać. Pływam w każdą niedzielę na Szlamioku, na Trzech Stawach w Katowicach.

Pływanie lodowe - samemu czy w grupie?

Działam ósmy rok w klubie Silesia Winter Swimming Katowice, którego prezesem jest Łukasz Tkacz i właśnie z nim byłem teraz na zawodach. Zawody naszego klubu odbywały się do tej pory na Szlamioku, a w przyszłym roku w lutym planujemy zawody w ramach Ice Cup Poland, ale tym razem na stawie Morawa w Szopienicach. Liga Ice Cup Poland jest serią 13 zawodów w sezonie jesienno-zimowym. Kluby rywalizują między sobą o to, czyi zawodnicy będą stali częściej „na pudle”, czyli na podium. Pod koniec sezonu punkty się sumuje. W poprzednim sezonie nasz klub zajął trzecie miejsce, koledzy z klubu Termoklina Świętochłowice byli na pierwszym.

Ile tytułów ma pan na swoim koncie? Jaki jest pana rekord?

Mam kilkanaście medali. Miesiąc temu na zawodach w Łodzi zdobyłem srebrny krążek. Lodowy Kozieł to były ostatnie zawody przed mistrzostwami we Francji. Na zawodach pływam 100 metrów żabką. Mój rekord to pokonanie tego dystansu w wodzie o temperaturze poniżej 1 st. C.

Co czuje pływak lodowy przed pierwszym startem w życiu?

Jeżeli człowiek się nie obawia, to znaczy, że jest gapa i nie potrafi ocenić ryzyka i na żywioł się rzuca. Pierwszy raz, gdy płynąłem, jako niedoświadczony pływak, strasznie się umęczyłem. Przede wszystkim myśli się, gdzie jest ta meta. Mimo tego, była to niesamowita frajda.

Jakie korzyści daje pływanie lodowe?

Na treningu pływam na plecach, ponieważ 16 lat temu miałem uraz kręgosłupa, i to (pływanie lodowe - przyp. red.) okazało się być najlepszą rehabilitacją dla mnie. I faktycznie tak się dzieje, bo po 10-15 minutach pływania w zimnej wodzie, czuję się zrehabilitowany i przez parę dni nie odczuwam bólu pleców. Jestem pod kontrolą neurologa, ale dzięki temu, że pływam co jakiś czas, ból rzadziej występuje. Takie pływanie jest moim sposobem na zdrowotność.

Co jest najważniejsze w pływaniu lodowym? Jakich rad można udzielić chętnym osobom, które zainspirowane pana historią, chciałyby zacząć spędzać w ten sposób swój wolny czas?

Lodowe pływanie to jest w 98% głowa. To, co mózg wymyśli, ciało musi wykonać. Trzeba też chcieć - mój syn nigdy by do takiej wody nie wszedł. Trzeba umieć pływać i być uważnym. Większość pływa z bojką asekuracyjną, na której w razie potrzeby można się oprzeć i uregulować oddech. Zaczynać trzeba stopniowo i sukcesywnie trzeba przedłużać czas pobytu w wodzie. Po takim czasie (osiem lat - przyp. red.) samo wejście do zimnej wody jest już dla mnie znajome - najpierw należy zanurzyć dłonie, potem posmarować całą rękę, potem okolice serca, po zanurzeniu twarz. Ja się tak nauczyłem i to mi pomaga.

Jak Pan uważa, co przesądziło o sukcesie całej akcji?

Moja argumentacja była szczera, bez żadnej demagogii. Myślę, że to przekonało ludzi. Wpłaty były znaczące również od osób, których nie znam. Tym, którzy przeczytali o mojej akcji i wpłacili - czapki z głów. Jest to dla mnie miłym zaskoczeniem, którego się nie spodziewałem. Cieszę się bardzo, że to tak załapało i dzięki temu można powiedzieć, że jestem już jedną nogą we Francji.

Dziękuję za rozmowę. 

Zdzisław Domirski udziela się również charytatywnie. W marcu 2022 r. z ramienia I Szczepu Harcerskiego ZHP im. Obrońców Katowic angażował się w zbiórkę darów dla ogarniętej wojną Ukrainy oraz brał udział w zawodach, gdzie również zbierano datki na ten cel. Jest również honorowym członkiem Mieszanego Chóru Ogniwo. Ma troje dzieci oraz pięcioro wnucząt.

Jestem w harcerstwie już 63 lata. Jestem przewodniczącym kręgu instruktorskiego „Młynek”. Współpracujemy z centrum organizacji pozarządowych przy ul. Kopernika, jesteśmy szkoleni w sprawie zdobywania funduszy. Co poniedziałek jestem w Domu Harcerza przy ulicy Korfantego 120 i tam się udzielam. Za dwa lata będziemy obchodzić 100-lecie katowickiego Hufca. Pierwsza drużyna z Wełnowca, z którego ja pochodzę, została utworzona w 1924 r. Jesteśmy grupą funkcjonującą przez cały ten czas bez przerwy, z zachowaną ciągłością.  mówi w rozmowie z portalem WKATOWICACH.eu hm. Zdzisław Domirski

Autor: Jakub Dyl.