Maria Toledo wystąpi w NOSPR. Katowice opanuje gorące flamenco

Maria Toledo w NOSPR

María Toledo, ikona współczesnego flamenco, odwiedza Polskę. Artystka wystąpi w sali NOSPR w Katowicach w sobotę, 24 lutego. Koncert rozpocznie się o godzinie 19:30. Bilety na "Feeria barw i emocji. Ranchera Flamenca" są do kupienia - TUTAJ.

Toledo występowała na takich scenach, jak Konzerthaus w Berlinie, Barbican Hall w Londynie, Auditorio Nacional de Música w Madrycie i Filharmonia Paryska. Urodzona w Toledo María Rodríguez del Álamo jest także pierwszą kobietą w świecie flamenco, która śpiewa, akompaniując sobie na fortepianie.

Na koncie ma liczne nagrody na festiwalach flamenco, takich jak Cante de las Minas i biennale w Kadyksie, a jej dyskografia obejmuje aż sześć albumów. Najnowszy z nich – Ranchera flamenca, który wraz z zespołem zaprezentuje właśnie w Katowicach – po raz kolejny otrzymał nominację do Latin Grammy jako wielowymiarowy portret tego najbardziej hiszpańskiego z wszelkich gatunków muzycznych.

Wykonawcy:

• María Toledo – śpiew, fortepian
• Nono Jero – gitara
• Julio "El Indio" – perkusja
• sekcja rytmiczna:
• Javier Peña
• Manuel Valencia
• Mario Liste
• José María Cortina – keyboard
• Manuel Machado – trąbka
• Alba García – tancerka flamenco

Czas trwania koncertu: ok. 80 minut.

Flamenco, czyli taniec-opowieść

Flamenco wywodzi się z południowej Hiszpanii, z Andaluzji, od wieków kształtowanej przez kultury wielu państw i nacji: Fenicjan, Kartagińczyków, Wizygotów, Arabów i Żydów sefardyjskich. Kiedy po 1492 roku Hiszpania do kolonii w Nowym Świecie zaczęła sprowadzać niewolników z Czarnego Lądu, jej muzyka wzbogaciła się o rytmy afrykańskie, współcześnie kojarzone z rumbą i salsą. To bogate dziedzictwo stało się glebą, na której z końcem XVIII wieku wyrosło flamenco i jego różnorodne style: radosne (alegrías), uwodzicielskie (tango), przepełnione bólem (seguiriya), eleganckie (farruca) czy nostalgiczne (soleá).

Flamenco to śpiew (cante), taniec (baile) i gra na instrumentach (koniecznie guitarra!), ale przede wszystkim żywioł ekspresji, namiętność, a dla wielu także styl życia: „rytualny taniec ognia i wody, pełen dumy i dzikości, szaleństwa i pragnienia” – pisał Federico García Lorca, najwybitniejszy hiszpański poeta XX wieku.

Złoty wiek gatunku przypada na przełom XIX i XX stulecia: śpiewacy i tancerze na dobre zagościli wówczas w lokalach – cafés cantantes. W latach 20. XX wieku w Grenadzie zorganizowano pierwszy konkurs tańca i śpiewu, a w następnych dekadach flamenco ruszyło na podbój świata. Najsłynniejsi twórcy występują dziś na całym globie w przeróżnych miejscach: od małych tablaos – barów flamenco, które zastąpiły dawne cafés cantantes – po najważniejsze teatry i sale koncertowe.