Jubileuszowy X Bieg im. Janusza Sidły. To już ostatnia edycja wydarzenia [Zdjęcia]

X Bieg im. Janusza Sidły w Katowicach

Ponad 250 uczestników wzięło udział w Jubileuszowym X Biegu im. Janusza Sidły. To była już ostatnia edycja wydarzenia. Do pokonania była trasa uliczno-crossowa, która wiodła przez tereny katowickich Szopienic. Biegacze i miłośnicy nordic-walking mieli do wyboru trasę o długości 5 km lub 10 km.

Na początku wystartowały jednak biegi dla dzieci na 200 i 400 metrów. Start i meta zlokalizowane były przy ulicy Korczaka 13.

Bieg 5 km:

• 1. Zelech Rafał - 00:16:48.79 
• 2. Nowak Andrzej - 00:16:52.11
• 3. Rzepka Piotr  - 00:18:23.74 

Nordic-walking 5 km:

• 1. Sadowski Tomasz - 00:33:03.04 
• 2. Bagińska Dorota - 00:33:20.11
• 3. Myśliwiec Andrzej - 00:34:49.63 

Bieg 10 km:

• 1. Surowiec Michał - 00:37:17.35 
• 2. Witek Przemysław - 00:37:30.14
• 3. Palt Tomasz - 00:38:34.70

Nordic walking 10 km:

• 1. Słupianek Paweł - 01:04:07.53 
• 2. Kłosowski Krzysztof - 01:13:24.19 
• 3. Hryndio Jerzy - 01:14:24.91

Pełne wyniki można zobaczyć - TUTAJ.

Wydarzenie jest realizowane w ramach programu Inicjatywa Lokalna Miasta Katowice. Bieg im. Janusza Sidły to inicjatywa mająca na celu upamiętnienie najwybitniejszego oszczepnika w historii polskiej, rekordzisty świata i dwukrotnego mistrza Europy (1954, 1958), srebrnego medalistę olimpijskiego z Melbourne (1956).

Zobaczcie zdjęcia!

53 zdjęć

Jubileuszowy X Bieg im. Janusza Sidły (26.05.2024)

53 zdjęć

Janusz Sidło (1933-1993) ps. Łokietek

Urodzony 19 czerwca 1933 w Szopienicach w robotniczej rodzinie Romana i Elfrydy Papoń, ukończył V Liceum Ogólnokształcące w Gdańsku Oliwie (1952) i stołeczną AWF (1971), gdzie otrzymał tytuł magistra wf (za ciekawą pracę pt. „Oszczep – od narzędzia do przyboru sportowego”, którą napisał pod kierunkiem H. Młodzianowskiej). Największy fenomen w historii polskiego oszczepu (nazywano go „królem” lub „artystą” tej specjalności.

Zawodnik (182 cm, 93 kg) Stali Katowice (1949-1950), Spójni Gdańsk (1951-1954) i Spójni Warszawa (1954-1973), a jego trenerem był Zygmunt Szelest. Niezwykła sportowa kariera (24 lata startów, udział w pięciu igrzyskach olimpijskich, pięciu mistrzostwach Europy, rekord życiowy – 86.22 w wieku 37 lat), którą słusznie ktoś nazwał „pogoń za pełnią oszczepniczego życia”. Kiedy jednak zaczęto ją oceniać z perspektywy czasu, nie brakowało opinii, że „myśl o medalach stała się wiarą i przekleństwem” dla niezwykle popularnego mistrza oszczepu, który nie bacząc na zdrowie, kontuzje, ból parł do „wymarzonego celu”. Ciągle – jak sądził „król oszczepu” – niespełnionego. Ale czy można mieć o to do niego pretensje?

Był sportowym fenomenem pod każdym względem:

• 64-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1949-1970 (64 starty, 43 zwycięstwa indywidualne), 1-krotny rekordzista świata – 83.66 (30 czerwca 1956 Mediolan),
• 2-krotny rekordzista Europy – 80.15 (2 października 1953 Jena) i 83.66 (30 czerwca 1956 Mediolan),
• 7-krotny rekordzista Polski (od 80.15 w 1953 do 86.22, który był jednocześnie rekordem życiowym – 7 maja 1970 Mantes la Jolie, FRA) oraz w rzucie granatem (72.27 w 1951 i 75.54 w 1952),
• 16-krotny mistrz Polski w rzucie oszczepem (1951-1961, 1963, 1966, 1969) i granatem (1951, 1952).

Duże sukcesy zanotował podczas pięciu startów w mistrzostwach Europy: w Bernie (1954) zdobył tytuł mistrzowski rzutem 76.35, a w Sztokholmie (1958) złoty medal wywalczył rzutem na odległość 80.18; w kolejnych startach zajął miejsca – 1962 w Belgradzie – 7. (75.01), 1966 w Budapeszcie – 7. (78.86) i 1969 w Atenach – 3. miejsce i brązowy medal (82.90).

Po zakończeniu kariery zawodniczej był trenerem klubowym i reprezentacji oraz szkoleniowcem PZLA. Mimo iż bardzo chciał (wzorem był jego trener Zygmunt Szelest), nie wychował swoich następców – rekordzistów. Często był rozczarowany. Nie dbał o swoje skołatane serce. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m. in. dwukrotnie złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe i Krzyżem Kawalerskim (lub Oficerskim OOP). Najlepszy sportowiec powojennego XX – lecia. Zwycięzca plebiscytu „PS” na najlepszego sportowca Polski (1954, 1955).

Zmarł 2 sierpnia 1993 roku w Warszawie.

Źródło: Polski Komitet Olimpijski.